Kush e vrau pikturën

Driton Hajredini, një nga përfaqësuesit e artit të ri bashkëkohor rrëfen lidhjen e tij me pikturën dhe mënyrën sesi arti konfortohet me kohën. Përtej një korridori të shtruar me parket janë vendosur disa fasha ku lexohet "Zonë e ndaluar policie", e cila të ndalon të hysh në derën përbri. Nëse i përmbahemi filozofisë së këtij instalacioni në atë derë ndodhet piktura. Po kush e vrau pikturën? Ky është titulli i kësaj vepre që për Driton Hajredinin, një nga përfaqësuesit më në zë të artit bashkëkohor kosovar sot, është një reflektim i tij mbi atë çfarë ndodh sot në pikturë, jo vetëm në Kosovë, por kudo në botë. "Dhe më pas ndjeva se në ato momente piktura kishte përjetuar një ringjallje", thotë Dritoni.

E pyetëm artistin për pikturën, ndoshta për t‘i dhënë përgjigje një nga pyetjeve që çdo shikues i zakontë i artit do të bënte nëse do të gjendej përballë formave të reja që ka sot si video apo instalacioni. Thjesht për të ditur se çfarë ka ndodhur me pikturën dhe përse artistët e rinj gjithnjë e më tepër kërkojnë të shprehen nëpërmjet mediumeve të tjera. Dhe ai tregoi se piktura është ajo që e mban thellë brenda vetes, ajo që e lëndon ndonjëherë teksa sheh se nuk po i afrohet dot.

Tashmë Dritoni ndodhet në Berlinalen e Berlinit, si pjesë e axhendës së tij prej një artisti që prek caqet më të larta ku bëhet arti sot. Një javë më parë, një punë e tij u prezantua bashkë me një grup të tjerë artistësh të rinj kosovarë në Novi Sad, ekspozitë e cila nuk mund të shmangte konfliktet politike. Me stilin e tij kritik dhe pak ironik Dritoni pikturoi personazhet e katër kuratorëve të skenës botërore artistike, Harald Szeman, Rene Block, Giacinto Pietroantoni dhe Edi Muka duke parafrazuar personazhin e Presidentit amerikan me gishtin tregues dhe fjalët: "Të dua ty për ushtrinë e artit bashkëkohor". Punët e tij, me të cilat ka pasur jo pak sukses në arenën e sotme të artit, mbartin këtë rebelim ndaj së përditshmes që herë pas here na lëndon, dhe që arti nuk mund të mos ta godasë. Më poshtë Dritoni rrëfen lidhjen e tij me pikturën, videon, instilacionin dhe nevojën për t‘u shprehur në shumë mediume njëherësh.